YoungAritstsOfPoland

Widok z okna - wspomnienia jak obrazki # polałysięłzy Pół złote łany - ścieżek wytyczenia niepoliczalne możliwości Tajemnice dziecięce szeptem przekazywane Po piwnicach potwory jak żywe pochowane - zostają na lata # dzieciństwosielskieanielskie Niebo gwiaździste nad głową Kuszące milionami możliwości - bo wciąż niedookreślona - bo wciąż niezdecydowana - bo wciąż wierząca we własną niezmienność Drogi dzikie w ciemności przemierzane - bez strachu - bez świadomości # młodośćgórnaidurna Las nie wiadomo kiedy wyrosły - samosiejkowy obcymi wiatrami przywiany W końcu jedna droga została Prosta, łatwa, bezpieczna - wszystko według standardów - cokolwiek innego jest nie do pomyślenia I jak wyrzut sumienia tablica stoi "Barszcz Sosnowskiego grozi poparzeniem" # wiekklęski Znowu coś się zmieniło bo dlaczego by nie miało? Nic z tego nie jest moją winą - więc nic z tego nie jest moją zasługą I nad czym tu ronić łzy? - to tylko kawałek złotego pola - to tylko kawałek gwieździstego

Wspominam ciebie Dziewczynę, której nigdy nie spotkałem Gdzie ja byłem, gdy ty byłaś? Gdzie ty jesteś, gdy ja jestem? Mgliste pojęcie ciebie Już na zawsze połączone z pustką Wspólnie spędzonych nocy I serenadą zapętlonej piosenki Wciąż marzę o tobie I wciąż cię widzę W szafirową noc O północy Światło moje “Nie kochasz mnie?” “Zastanawiam się”, tak powiedziała Zostawiłaś po sobie Zapach lawendy I spokój ducha I świat w technikolorze I rozedrgane światło Wciąż marzę o tobie Gdy słońce wschodzi

Gdyby stanąć w samym centrum Comterium, stałoby się wśród porastających zielenią ruin. Zwalone kolumny, wyrwany bruk, zawalone budynki, potrzaskane okna. A dokładnie na środku placu, gdzie kiedyś stał posąg starożytnego króla, ziała kilkudziesięciometrowa dziura. Widok jak po przejściu huraganu. Gdyby jednak pójść jedną z zawalonych gruzem alei, widziałoby się coraz mniej gwałtownych, fizycznych zniszczeń, a najwyżej te, których dokonał czas i wdzierająca się na powrót do miasta natura. Ślady pożarów od niedopilnowanych palenisk. Wysoką trawę wyrastającą spomiędzy chodnikowych płyt. Zarwane stropy i drzewa wyrastające z wnętrz domów. Gniazda pozakładane na resztkach wystygłych kominów. Porzucone na środku drogi powozy z połamanymi kołami. Zbutwiałe pranie, wciąż wiszące na sznurku między kamienicami. Zarośnięte zielskiem przewrócone stragany − rośliny miały dobrą pożywkę na dawno zgniłych warzywach i owocach. Może na niektórych fragmentach murów, można by dojrzeć ślady, jak rzucane